The world at your feet
Daar stond ik dan voor de spiegel. De zomerzon straalde al vroeg naar binnen op mijn gelaat.
Ik keek naar mezelf. ‘Komaan, voel het…voel hoe gelukkig je moet zijn’.
Het lukte niet.
Beneden wachtte de man van mijn leven blijgezind op me om aan het weekend te beginnen. En ook mijn geweldige kinderen waren in een goede bui. Ik hoorde ze vrolijk praten.
En daar stond ik dan, mezelf rot voelend. Hoe kan het toch? Ik heb het toch? Liefdevol gezin, dak boven mijn hoofd, job waar ik naartoe gewerkt had.
Vreselijk confronterend dat ik me niet gelukkig voelde. Overspoeld door schaamte en schuld. Mijn gezin verdient het niet.
Ik voelde de wind niet meer door mijn haren, de zon niet meer op mijn huid. Al mijn dankbaarheid was kwijt.
Wat er vanbinnen gebeurt bepaalt wat er nog binnen komt.
En net als je het gevoel hebt dat je heel gelukkig moet zijn voel je het niet.
Als je dan niet geleerd hebt om met mildheid naar binnen te kijken dan richt je je wapens op jezelf want je hebt toch alles?!
Tijd dus om naar binnen te kijken naar wat er vergeten werd.
We laten ons geluk afhangen van alles rondom ons.
‘Als ik die job heb dan ga ik gelukkiger zijn.’
‘Als ik 5 kilo minder weeg dan ga ik me beter voelen.’
‘Als mijn kinderen ouder zijn dan ga ik meer rust vinden.’
Je geeft je kracht weg aan je omstandigheden. En daar ga je dat geluk niet vinden.
Ik weet nu, je komt ergens aan zoals je ernaar onderweg bent.
Als je onderweg jezelf niet graag ziet dan doe je dat ook niet als je aankomt. We jagen vanalles na, leven op automatische piloot en vergeten onze wereld binnenin.
Mijn boodschap is dan ook vertraag, sta gerust eens stil. Wat leeft er diep van binnen? Waar steek jij je energie in? Wat doet er echt toe?
Liefs,
Eillene